Suikervrije kruidnootjes

Voor wie eens een ander soort kruidnoten wil bakken heb ik een lekker recept gevonden, namelijk een recept voor suikervrije kruidnootjes (of pepernoten, als je ze zo wilt noemen).
Ik heb zelf 150 gram tarwebloem gebruikt, omdat ik geen andere soorten in huis had. Ik heb de appel-perenstroop van Zonnatura gebruikt, omdat deze alleen fruitsuikers bevat en geen toegevoegde suikers. En de stroop is ook gewoon erg lekker. Gezien de reacties die onder het recept staan, is het belangrijk om de ingredienten nauwkeurig af te meten, vooral niet teveel stroop te gebruiken en de kruidnootjes ook niet te lang in de oven te doen. Een kwartier is precies goed! Verwacht verder geen kruidnootje zoals je gewend bent, ze zijn lang niet zo zoet en ietsje droger, maar worden hier wel heel erg lekker gevonden!

Aanvulling: ik heb de kruidnootjes ook nog een keer gemaakt met 150 gram glutenvrije meelmix (Finax Mjölmix) en deze waren eigenlijk nog lekkerder! Lekker bros!

Nuuw jaal!

Het e-magazine Kiind barst van de interessante artikelen, columns en verhalen. Het is een groen magazine over bewust ouderschap. Het gaat over echt gezond eten, over duurzaam leven, over opvoeding, over zelf dingen maken.
Deze maand staat het magazine in het teken van zelfvoorzienend leven. Wederom een interessant onderwerp. Het doet me denken aan de zomervakantie. We zaten op de camping bij het kampvuur te luisteren naar iemand die vertelde over zijn manier van leven. Het ging over al het slechte wat er in halvarine zit maar ook over de economische crisis. Navertellen kan ik het niet, maar het was boeiend om hem over zijn ideeën te horen vertellen. Hij geloofde er heilig in dat in de nabije toekomst geld onbelangrijk wordt. Diensten en producten zullen weer zoals vroeger door middel van ruilhandel verkregen kunnen (moeten!) worden. Een behoorlijk drastische verandering van de wereld, maar hoe hij erover vertelde zou je het bijna gaan geloven.
De mens ziet zichzelf tegenwoordig hoofdzakelijk als consument. De mens is een weter, eigenlijk kunnen we maar weinig. Kiind daagt ons in zijn artikelen uit om producent te worden. Verbouw je eigen eten, maak zelf dingen en ruil diensten met anderen. "Leer een ambacht!" schrijven ze ook.
Het onderwerp zet me aan het denken, maar bij het woord 'ambacht' denk ik al snel aan het oogstfeest in Lhee in Drenthe waar ik als kind vaak ben geweest tijdens kampeervakanties: oude mannen en vrouwen in klederdracht zitten achter het spinnewiel, vlechten een mand of zijn aan het kantklossen. Leuk als uitje in de vakantie, maar niet echt het beeld dat ik voor ogen heb voor mijn leven.

In oktober heb ik op dit blog aandacht besteed aan consuminderen door de themamaand "buy nothing new". Het heeft mij bewust gemaakt van het koopgemak dat ik (en velen met mij) heb en ik probeer hier nu wat meer rekening mee te houden. Deze week was ik wat aan het opruimen en kwam ik de doos tegen met bolletjes draad waar ik niet mee kon haken (dit verhaal). Tja, wat zou ik hier nu mee gaan doen? Zonde om weg te gooien, maar als ik het nu in een kast leg, dan liggen ze er waarschijnlijk over een jaar nog. Dus ik pakte een haaknaald en begon een sjaal te haken (ja, met een grotere haaknaald en mijn inmiddels opgedane ervaring lukt het dus toch). Voila, een paar dagen later is ie af:

Goed bezig dus! Drie vliegen in een klap! Alle materialen waren al in huis, het is dus in feite een gratis sjaal. Ik heb 'm zelf gemaakt en ben dus zelfvoorzienend bezig. En kun je haken een ambacht noemen? Verdorie, dan is me dat ook nog gelukt! :P
Anton is in z'n nopjes met z'n "nuuw jaal". Hij vindt hem "mooi" en "wow".  Enige probleem: hij heeft geen bijpassende muts en wantjes, en ik heb alle draad opgebruikt in de sjaal....

Spruitjesovenschotel

Eigenlijk zijn wij niet zo'n spruitjesliefhebbers. Maar spruitjes is een echte wintergroente, en het is gezond, duurzaam en goedkoper om volgens de seizoenen te eten. Dus we hebben deze week een (succesvolle!) poging gedaan met een eigen recept:

Kook de spruitjes tot ze gaar zijn (Als je een inkeping maakt in het stronkje zijn ze sneller gaar). Ik heb ze gekookt in half water, half melk, dit zou de bittere smaak wegnemen.
Snij de aardappels in kleine stukken en kook ze gaar.
Maak gehaktballetjes van 200-250 gr. gehakt, 2-3 teentjes knoflook, 1-2 sjalotjes, gehaktkruiden, 1 ei, 1 beschuit. Maak balletjes ter grote van een spruitje en bak de gehaktballetjes in een koekepan.
Doe de aardappels, spruitjes en gehaktballetjes in een ingevette ovenschaal.
Hieroverheen giet je een saus van de volgende ingrediënten: kwark (200 ml), zure room (100 ml), 1 ei, peper, knoflookpoeder, 1 tl kerrie. De hoeveelheden van de kwark en zure room zijn naar benadering, ik had het nog in de koelkast staan en het moest op ;)
Als laatste strooi je geraspte kaas over het mengsel en zet je de ovenschaal nog 20-30 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

En als het dan op je bord ligt, ziet het er zo uit

Verven met kastanjes

Laatst kwam ik op een blog terecht waar ik op het idee kwam om te gaan verven met kastanjes. Ik ben altijd wel in voor leuke, nieuwe creatieve uitspattingen, en als ik mijn voornemen om dit jaar alle kerstkaarten zelf te maken wil halen, moet ik toch af en toe al vast wat knutselen. Zo gezegd, zo gedaan.

Kaartjes (vastgeplakt) met verf in een doos. Nu alleen nog de kastanjes erbij en rollen maar!

De kliederboel 5 minuten later

Anton vond het ook wel erg interessant en hielp goed mee om de kastanjes te laten rollen. Tip: zoek mooie  ronde kastanjes die goed rollen ;) Knikkers zouden eigenlijk makkelijker werken, maar met kastanjes is het natuurlijk leuker!
Anton wil toch ook wel graag met z'n handen in de verf en dat mag natuurlijk ook nog. Ondertussen pimp ik de kaartjes met het volgende resultaat:

Wie wil er nou niet zo'n leuk kerstkaartje ontvangen?

Vriendje

En toen had de vis een vriendje:

Vallen en opstaan

In de bieb. Ik raak aan de praat met een mevrouw die twee oppaskindjes van Antons leeftijd bij zich heeft. Anton heeft een flinke plek op z'n hoofd. "Die heeft zich flink gestoten!" En ik vertel het verhaal. Ja, het ging echt hard, en ik wist best dat je dan een ei op je voorhoofd kan krijgen, maar toch best eng hoor hoe snel dat kan gaan! "Ach, het wordt alleen maar erger. Over een poosje gaat hij proberen om met z'n skelter of met z'n step van de glijbaan af te gaan. Hoort erbij." Ehm.... ja, en ik knik vriendelijk.
In gedachten zie ik het voor me. Anton met z'n step de glijbaan af. En ik? Zoals ik er nu over denk ga ik daar toch echt wel een stokje voor steken! Natuurlijk leer je met vallen en opstaan, maar er zijn toch grenzen van wat wel en niet mag? En met je step van de glijbaan af gaan mag gewoon niet. Punt.
De twee oppaskindjes hebben inmiddels een bak kleurpotloden over de grond gegooid en er liggen opeens ook meerdere boekjes verspreid over de grond. De mevrouw is aan het bellen. Ze is naar de bieb gekomen omdat de speeltuin buiten te nat is. "En in de bieb kunnen ze zo mooi even spelen".
Wij zijn er gewoon om boekjes op te halen.